مرزپیما

سروده ای از محمود معتقدی
 
 
تار و تاریک
مگر این گونه
در تو بگذرد
تا جغرافیای روزهای جهان
راهی نمانده است
 
چه ویرانی
در صدای تو نفس می کشد
 
مردگان جا مانده از هیاهوی باد
به آغاز ستم دست های گمشده ات
می اندیشند
 
آخرین باری که از کوچه های
عشق باز می آمدی
سطر سرزمین دیگری به گوش
می رسید
 
روایت خاموشی هایت
هنوز در من است
 
دلتنگی های دشوار بدی
می گذرد
 
به هوش باش!